Krew pełna czy koncentrat czerwonokrwinkowy?

Koncentrat krwinek czerwonych (KKCz) to krwinki czerwone wraz z niewielką ilością osocza. Powstaje poprzez odwirowanie osocza ze świeżo pobranej krwi pełnej.

Wskazaniem do podania KKCz jest kliniczna anemia związana z utratą krwi, hemolizą lub niewydolnością szpiku kostnego. Ma on zastosowanie zarówno w stanach ostrych (silne krwotoki, krwotoki pooperacyjne, niedokrwistości autoimmunologiczne, hemoliza w chorobach pasożytniczych) jak i przewlekłych (niewydolność szpiku kostnego, przewlekłe niedokrwistości autoimmunologiczne). Objawami klinicznymi anemii są przede wszystkim: przyspieszenie akcji serca, osłabienie, przyspieszony oddech, zapaść.

W większości wypadków zalecamy użycie KKCz a nie krwi pełnej (KP) z kilku powodów:

- 1 jednostka KKCz zawiera tyle samo krwinek czerwonych co 1 jednostka KP, ale ze względu na większą koncentrację hemoglobiny w 1 ml KKCz przenoszone jest więcej tlenu niż w 1 ml KP a 1 ml KKCz podnosi hematokryt bardziej niż 1 ml KP

- stosowanie koncentratu czerwononokrwinkowego zmniejsza ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych u biorcy (w przypadku alergii na białka osocza) oraz ryzyko wystąpienia drgawek i gorączki poprzetoczeniowej

- KKCz charakteryzuje się niższą zawartością sodu i albumin, co jest istotne przy transfuzjach u pacjentów geriatrycznych

- KKCz ma także niższą zawartość potasu oraz niższą kwasowość, co jest ważne przy transfuzjach u pacjentów z chorobami nerek

- zastosowanie KKCz bardzo wyraźnie zmniejsza ryzyko wystąpienia poprzetoczeniowego nadmiaru krwi krążącej.

I w końcu stosowanie KKCz pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie każdej jednostki krwi otrzymanej od dawcy i zastosowanie świeżo mrożonego osocza dla innego potrzebującego zwierzęcia.